Аднафразавасць як лінгвістычная прымета афарыстычных адзінак

Abstract

У артыкуле даследавана якасць аднафразавасці як адной з уласна лінгвістычных прымет афарызма на матэрыяле беларускай, рускай, польскай і англійскай моў. Устаноўлена, што аднафразавасць абмяжоўвае максімальны лінейны аб’ём афарызма і проціпастаўлена звышслоўнасці, якая рэпрэзентуе яго мінімальныя структурныя параметры. Аднафразавасць вызначана як аблігаторная прымета афарызма, якая не з’яўляецца для яго субстанцыянальна значнай (спецыфічнай), аднак набывае ў ім адметнае праяўленне. Афарыстычныя адзінкі, што складаюцца з двух ці больш асобных сказаў, але ўтвараюць зместава непарыўнае паведамленне, кваліфікаваны як аднафразавыя, паколькі ў нейтральных умовах (па-за аўтарскім кантэкстам) здольны ўзнаўляцца ў форме адной фразы са складанай сінтаксічнай структурай. Спалучэнні афарызмаў, якія аб’яднаны адной тэмай, але застаюцца сэнсава цалкам самастойнымі, кваліфікаваны як нізкі афарызмаў (афарыстычныя тэксты).