Мастацкае асэнсаванне мінулага ў прозе Уладзіміра Караткевіча і Уладзіслава Ванчуры

Abstract

У артыкуле даследуецца выяўленне ў прозу Уладзіміра Караткевіча такой з’явы "філасофіі гісторыі”, як “міжчасавы правая", што прадстаўлены матывам нацыянальнавызеаленчага паўстання. Прадыктаваны рэалістычнай эстэтыкай аўтара гістарычны час вылучаецца мастацкай падзейнасцю і толькі дапаўняецца эпічным зместам. Абумоўленая рамантычным светабачаннем Уладзіміра Караткевіча катэгорыя міфалагічнага часу прадстаўляе анталагічна-універсальнае бачанне беларускага мінулага. Гістарычна-эпічнаму і анталагічнаму часу беларускага аўтара тыпалагічна блізкі мастацкі час чэшскага пісьменніка Уладзіслава Ванчуры. У творы апошняга “Малюнкі з гісторыі народа чэшскага" мінулае асэнсоўваецца ў ідэйна-мастацкім гістарычным і эпічным часе, які спалучаецца з народнапаэтычнай міфалагічнай вобразнасцю.