Асноўныя кампаненты прыказкі як моўнай а дзінкі: лексічны склад, граматычная арганізацыя, фармальныя і структурна–семантычныя варыянты

Abstract

Артыкул прысвечаны вызначэнню асноўных кампанентаў прыказкавай структуры як сукупнасці форм выражэння зместу прыказак. Да такіх кампанентаў адносяцца лексічны склад, граматычная арганізацыя, фармальныя і структурна–семантычныя варыянты прыказкі. Устаноўлена, што словы захоўваюць у складзе прыказак (у адрозненне ад фразеалагізмаў) лексічна-семантычную самастойнасць, дзякуючы чаму прыказкі здольны выкарыстоўвацца ў маўленні і захоўвацца ў моўнай свядомасці не толькі як устойлівыя фразы, але і як фразавыя тэксты, звязаныя паміж сабой парадыгматычнымі семантычнымі адносінамі. Граматычная форма прыказкі не з’яўляецца фіксаванай (як у фразеалагізмаў), што абумоўлівае ўзнікненне рэгулярных (масава ўжывальных) яе фармальных і структурна-семантычных варыянтаў, сукупнасць якіх утварае ў свядомасці носьбітаў мовы структурна–семантычную мадэль (інварыянтную, эталонную форму выяўлення плана зместу) прыказкі як моўнай адзінкі.