Прыказкі-аналагі ў генетычна і арэальна далёкіх мовах (на матэрыяле беларускай і чувашскай моў)

Abstract

У артыкуле супастаўляюцца беларускія і чувашскія прыказкі на аснове сінхранічнага падыходу з апорай на структурна-семантычнае мадэляванне міжмоўных прыказкавых адпаведнікаў. Даследаванне паказала, што ў беларускім і чувашскім прыказкавых фондах налічваецца аналагічных (тоесных або вельмі блізкіх па змесце і форме) адзінак. Беларускія і чувашскія прыказкі-аналагі дыферэнцуюцца па характары міжмоўнай агульнасці на чатыры тыпалагічна значныя групы: універсальныя (19,8 %), інтэрнацыянальныя (28,3 %), агульныя для чувашскай, беларускай і рускай моў (50,8 %), агульныя толькі для беларускай і чувашскай моў (1,1 %). Дастаткова вялікая колькасць аналагічных адзінак дазваляе сцвярджаць аб тыпалагічнай блізкасці прыказкавых фондаў беларускай і чувашскай моў. Даследаванне выканана ў межах гранта Беларускага Рэспубліканскага фонду фундаментальных даследаванняў, навуковы праект № 20231303.