Звышслоўнасць як лінгвістычная прымета афарыстычных адзінак

Abstract

У артыкуле разглядаецца якасць звышслоўнасці афарыстычных адзінак на матэрыяле беларускай, рускай, польскай i англійскай моў. Устаноўлена, што афарызмы паводле сваіх лінейных параметраў здольны складацца толькі з аднаго слова, у тым ліку у яго аналітычных i адмоўных формах. Аднаслоўныя афарызмы, як i іншыя (звышслоўныя паводле лексічнага складу) афарыстычныя адзінкі, маюць сінтаксічную форму абстрактнага сказа i абагульнены змест універсальнага (усеагульнага) характару. Звышслоўнасць як колькасная характарыстыка не з 'яўляецца аблігаторнай для афарызма ў адрозненне ад фразеалагiзма. Звышслоўнасць як катэгарыяльная ўласцiвасць афарызма праяўляецца не ў квантытатыўным плане (у лінейных памерах), а ў квалітатыўным аспекце (як «надслоўнасць» паводле граматычнага i семантычнага аб'ёму аднаслоўнай фразы). На гэтай падставе афарызмы проціпастаўлены фразеалагізмам паводле іх адносін да слова i ўтвараюць асобную катэгорыю моўных адзінак.