Прагматыка шрыфтавога размежавання ў мастацкім празаічным тэксце

Abstract

У артыкуле аналізуецца камунікатыўна-прагматычны патэнцыял шрыфтавога размежавання ў празаічным мастацкім тэксце. Сцвярджаецца і ілюстрацыйна пацвярджаецца, што шрыфтавое вар’іраванне прымяняецца для размежавання слоў персанажа і аўтарскага апавядання; разважанняў персанажа і апавядання (разважання) аўтара; аўтарскіх разважанняў (абагульненняў, заўваг) і асноўнага апавядання; рэальных і ўяўных падзей; стылістычна неаднародных тэкставых адзінак. Робіцца выснова аб тым, што індывідуальна-аўтарскае графічнае вар’іраванне дазваляе чытачу ўявіць больш выразную і падрабязную вобразную карціну з дамінантным эмацыянальна-ацэначным кампанентам і тым самым арыентуе працэс успрымання тэксту на далейшае дэкадзіраванне канцэптуальна важнай інфармацыі.