Нацыянальна-культурная семантыка фразеалагічных адзінак у беларускай мове (лінгвакраіназнаўчы аспект)

Abstract

Акрамя камунікацыйнай функцыі, мова выконвае таксама і функцыю назапашвання і захоўвання культурнай інфармацыі аб умовах жыцця народа-носьбіта дадзенай мовы. Адметнасці побыту і звычаяў беларускага народа, яго светапогляду, гісторыі і культуры, прыроды Беларусі і іншая інфармацыя краіназнаўчага характеру адлюстравана ў нацыянальна-культурнай семантыцы намінацыйных адзінак беларускай мовы (слоў, фразеалагізмаў і моўных афарызмаў). Лінгвакраіназнаўчы падыход да выкладання (і вывучэння) беларускай мовы як замежнай дазваляе дапучыцца да асноўных каштоўнасцей беларускай нацыянальнай культуры праз вывучэнне нацыянальна-культурнай семантыкі моўных адзінак. У фразеалагічным фондзе беларускай мовы шырока адлюстраваны краіназнаўчыя рэаліі, якія натуральна ўспрымаюцца носьбітамі беларускай мовы, але патрабуюць тлумачэння (перш за ўсё генетычных прататыпаў фразеалагізмаў) для тых, хто вывучае беларускую мову як чужую або як няродную. Шматлікія прыклады сведчаць пра цесную суеязь фразеалагізмаўз нацыянальнай псіхалогіяй, гісторыяй і культурай, што дазваляе разглядаць гэтыя адзінкі як каштоўны аб'ект лінгвакраіназнаўчага апі-сання беларускай мовы. Вызначэнне аб’ёму і саставу фразеалагічных адзінак для апісання ў спецыяльным лінгвакраіназнаўчым слоўніку з’яўляецца адной з актуальных праблем беларускага лінгвакраіназнаўства і айчыннай фразеаграфіі.