Ратушы Беларусі як аб’екты гістарычнай і культурнай спадчыны: падабенства і адметнасці лёсу

Abstract

Гарадское самакіраванне адыграла важную, а магчыма, і вырашальную ролю у фарміраванні ў Еўропе дзмахратычнай свядомасщ і грамадзянскай супольнасці. На беларускіх землях гэтыя працэсы звязаны з распаўсюджваннем магдэбургскага права. У канцы XIV ст. яно з’явілася на заходніх абшарах Беларусі, а ў наступным стагоддзі яго атрымалі значныя гарады на яе ўсходзе. Матэрыяльнымі маркерамі, якія сведчылі аб самакіраванні гарадоў, былі ратушы. У іх размяшчаліся магістраты — органы гарадскога самакіравання па магдэбургсхім праве. Ратушныя будынкі ў Беларусі напаткаў розны лёс: адны ацалелі і дайшлі да нашага часу, іншыя былі моцна пашкоджаны і перабудаваны, большасць была знішчана, альбо знікла.