Пасланне як літаратурны жанр у беларускай літаратуры XX ст.: вытокі і эвалюцыя

Abstract

У артыкуле прасочваецца станаўленне і эвалюцыя жанра паслання, да гзтага часу як след не ацэненага літаратуразнаўствам. Аўтар даследавання доказна паказвае змястоўныя і фармальныя змены, што адбыліся ў пасланнях на працягу XX ст., засяроджвае ўвагу на праблеме дыфузіі родавых асаблівасцей у іх. Апошняе вызначае ў артыкуле наватарства канцзпцыі, пакладзенай у яго аснову, а таксама прынцып адбору фактычнага матзрыялу: тэарэтычныя назіранні пацвярджаюцца аналізам твораў Янкі Купалы, у вершах якога назіраецца большасць асноўных разнавіднасцей паслання; Максіма Танка, які пры дапамозе разглядаемага жанру пераадольваў звужанасць ідэйна-тзматычнага зместу лірыкі; Янкі Сіпакова, пасланні якога па высокай ступені абагульнення набліжаюцца да прытчы; Валянціны Коўтун з удалымі спробамі аднаўлення магчымасцей старажытнага жанру і іншых аўтараў.