Моўная спецыфічнасць і нацыянальная адметнасць прыказак беларускай мовы

Abstract

У манаграфіі вызначаны паняцці і прынцыпы, прапанавана методыка апісання моўнай спецыфічнасці і нацыянальнай адметнасці прыказкавага фонду мовы; устаноўлены аб’ём і склад спецыфічна беларускіх і агульных з іншымі мовамі (інтэрнацыянальных і ўніверсальных) прыказак (у сінхранічным плане на шырокім моўным фоне); вызначаны аб’ём і характар нацыянальна-культурнай маркіраванасці і нацыянальна-моўнай своеасаблівасці спецыфічна беларускіх прыказак; устаноўлены аб’ём нацыянальна адметных адзінак у складзе агульных з іншымі мовамі прыказак – лінгвакультурна асіміляваных у беларускай мове інтэрнацыянальных прыказак, лінгвакультурна маркіраваных універсальных прыказак; вызначана ўдзельная вага і дыферэнцаваны характар нацыянальнай адметнасці функцыянальна актыўных адзінак прыказкавага фонду беларускай мовы. Для спецыялістаў у галіне беларускай, славянскай і агульнай парэміялогіі, а таксама шырокага кола лінгвістаў, якіх цікавяць праблемы вывучэння нацыянальнай адметнасці беларускай мовы, яе сувязей і ўзаемаадносін з іншымі мовамі свету.